poniedziałek, 11 kwietnia 2016

Imbir

Natura termiczna: ciepła (imbir suszony jest cieplejszy)
Smak: ostry (imbir suszony jest ostrzejszy)
System narządów: płuca, żołądek, śledziona
Działanie: wzmacnia środkowy ogrzewacz, przeciwdziała nudnościom, uwalnia powierzchnię od patogennych czynników zimna i wiatru, działa napotnie, przekształca śluz i wspiera płuca, stymuluje cyrkulacje krwi, zwiększa apetyt, wspiera produkcje soków trawiennych
Składniki: wysoka zawartość olejków esencjonalnych, skrobi i aminokwasów, goryczki, gingerol (składnik wzmacniający serce)

Świeży imbir powstrzymuje rozwój przeziębienia, usuwa flegmę i kaszel. Jest szczególnie dobry na przeziębienie z ogólnym odczuciem chłodu i brakiem potów. Świeży imbir ogrzewa układ trawienny, wzmacnia żołądek, powstrzymuje wymioty. Herbata imbirowa jest dobrym sposobem na chorobę lokomocyjną lub poranne wymioty u kobiet ciężarnych.

Imbir suszony ogrzewa ciało i usuwa wewnętrzne zimno (uczucie zimna w plecach i kończynach). Wspomaga on również krążenie krwi w organizmie, jest pomocny w bólach stawów. 

Przeciwwskazania: imbir nie jest zalecany dla osób o gorącej konstytucji, należy unikać spożywania imbiru w różnych rodzajach krwawienia, nie jest również wskazany dla osób, które mają wypieki na twarzy, fale gorąca, albo utrzymujący się przez dłuższy czas stan podgorączkowy.

Bibliografia:
1. Z. Yifang, Y. Yingzhi; Tradycyjna medycyna chińska w kuchni
2. J. Kastner;  Terapia pożywieniem

Jagody goji

Natura termiczna: neutralna
Smak: słodki
System narządów: wątroba, nerki, płuca
Działanie: wzmacniają nerki i wątrobę, pobudzają wytwarzanie składników krwi

Jagody goji (owoc kolcowoju) to owoc z rodzaju psiankowatych. Roślina ta znajduje szczególne miejsce w tradycyjnej chińskiej medycynie. Chińczycy od wieków wykorzystywali ją w chorobach serca, wątroby, płuc i nerek. Według medycyny chińskiej owoce te wzmacniają wątrobę i nerki, odżywiając ich esencję. Łagodzą bóle w kolanach i dolnej części pleców, eliminują dzwonienie w uszach, bezsenność oraz opóźniają procesy starzenia. Pobudzają wytwarzanie składników krwi, przez co korzystnie oddziałują na wzrok.

Regularne spożywanie pomaga zwalczać objawy reumatyzmu oraz reguluje poziom glukozy we krwi. Długotrwałe stosowanie wpływa korzystnie na wzmocnienie systemu odpornościowego, poprawia stan stawów i kości oraz wzrok i witalność.

Współczesne badania potwierdzają wysoką wartość odżywczą i zdrowotną jagód goji. Wysuszone, dojrzałe owoce charakteryzuje wysoka zawartość witaminy C, która wynosi około 2500mg na 100g suchych owoców. Dla porównania zawartość witaminy C w 100g natki pietruszki wynosi około 177mg, czerwonej papryki 144mg, a cytryny zaledwie około 50mg. Owoce kolcowoju są również źródłem witamin (B1, B2, B6 oraz E) i składników mineralnych (m.in. wapń, fosfor, żelazo, miedź, cynk, selen). Kolor owoców jest skutkiem zawartości karotenoidów, w tym zeaksantyna i luteina które są odpowiedzialne za procesy widzenia. Owoce goji zawierają beta-sitosterol, który ma korzystne działanie na poziom cholesterolu we krwi oraz cyperon wpływający korzystnie na prace serca i ciśnienie tętnicze krwi. Jagody Goji są bogatym źródłem związków polifenolowych, wśród których najliczniejszą grupę stanowią flawonoidy, a w szczególności flawonole: kemferol, kwercetyna oraz mirycetyna.

Najcenniejszym i budzącym największe zainteresowanie składnikiem owoców goji jest rozpuszczalny w wodzie bioaktywny kompleks polisacharydowy LBP (Lycium Barbarum Polysaccharides), odgrywający ważną rolę terapeutyczną. Jego zawartość w suchej masie owoców wynosi od 5 do 8%. Kompleks LBP wpływa na funkcje układu immunologicznego i wykazuje silne właściwości przeciwutleniające.


Bibliografia:
1. Z. Yifang, Y. Yingzhi; Tradycyjna medycyna chińska w kuchni
2. E. Cieślik, A. Gębuś; Charakterystyka właściwości prozdrowotnych owoców roślin egzotycznych; Borgis - Postępy Fitoterapii 2/2012; s. 93-100
3. B. Kulczyński, A. Gramza-Michałowska; Kompleks polisacharydowy Jagód goji (Lycium barbarum) jako element fitoterapii - przegląd literatury; Borgis - Postępy Fitoterapii 4/2014; s. 247-251